RUN!

De laatste maanden was ik eerder 2x via Schiphol gevlogen. De horrorverhalen van eindeloze rijen en verdwenen koffers bleken best mee te vallen. We hadden dus goede hoop voor de reis naar La Réunion. We moesten vanaf Amsterdam naar Parijs om over te stappen op Charles du Gaulle, om de reis voort te zetten naar Saint-Denis. De overstaptijd was niet heel ruim, maar best te doen. In theorie. 

Het inchecken op Schiphol liep volgens het beste scenario mogelijk. Gewoon geen rij, nada. Beide koffers vielen net een kilo binnen het maximale en de boardingpassen voelde als goud in onze handen. 

We konden aansluiten in de rij voor security. De rij. De rij die leek op een file in de ochtendspits. De rij die leek op de chinese muur door een glooiend landschap. De rij waarvan het einde net zo zoek was als de overkant van de stille oceaan. We stonden binnen, maar moesten achteraan aansluiten, buiten. Stiekem waren we mentaal bij voorbaat al ingesteld op een lange rit, dus wij liepen tijdens die wannabe overdagvierdaagse als enige met lachende gezichten naar de 'start' in die beruchte witte buitentent. Het was eigenlijk heel gezellig en het liep nog best door, dus dikke prima. 

Eenmaal bij de gate, bleek de vlucht zeker zo'n 45 minuten vertraagd. Normaal al best zuur, maar niet onoverkomelijk. Maar in dit geval was de niet zo ruime overstaptijd in Parijs veranderd naar een zeer korte oversprint tijd. Wellicht dat de eindbestemming in Réunion daarom iata code RUN heeft... Lang verhaal kort, we waren op Parijs geland toen de andere vlucht begon met boarden. 'Gelukkig' zaten we ook achterin het vliegtuig, dus duurde het 100 jaar voor iedereen zijn kinderen, tasjes en jasjes verzameld had, zodat we er ook uit konden. Na een aantal sprintjes naar de juiste gaulle, waren we mega blij om een lange rij aan te treffen voor het boarden. Ook de bagage was goed doorgekomen, dus weer gingen we met een lach aan boord. Na een 2e vlucht, van deze keer 11 uur landden we veilig om 5.30u in de ochtend. Het was nog donker. Het werd precies licht op het moment dat we onze auto voor de komende 2 weken opgehaald hadden. Met een clio het eiland rond. Wit. Gloednieuw en geen kras op te zien. Net zo wit als alle andere auto's op dit eiland. Benieuwd hoe wit die terug komt... Een tweede veel voorkomende kleur: groen. De eerste groene bergen en palmbomen waren direct al zichtbaar. Beiden zo benieuwd naar dit land, de natuur en de mensen. 

De vakantie is officieel van start!