Buy your exclusive tickets now for the frozen k-marts!

Alice Springs zit weer volop met nieuwe uitdagingen... het is hier niet gemakkelijk om mensen te vinden die hetzelfde plan hebben als jij en dan ook in hetzelfde tijdsbestek. geduld is mijn sleutelwoord. oproepje op het prikbord en op gumtree is stap 1. het hostel was prima. zwembadje en savonds film in open lucht. de film was best saai. dus ben ik maar de huiskamer ingegaan om een andere slechte film van robin williams te kijken met een kop thee op de bank (dat was alweer veel te lang geleden). maar die mensen in het hostel... die waren wel een beetje vreemd... heel veel ouderen van rond de 40-50 die daar alleen waren. stuk voor stuk hadden ze een steekje los. Ik had dit keer gekozen voor een plek op de grote slaapzaal. dacht dat het een meidenkamer was, maar ging mij na het zien van de mensen toch afvragen of het niet een mannenkamer was... het was uiteindelijk gemengd. maar een van die gekke vrouwen zat dus ook op die kamer. ze zat constant van alles te eten in haar bed. het was nog net geen indische rijsttafel. daarnaast lag een immense teddybeer. en in de ochtend liep ze rond in een koeienpak inclusief staart. er was ook een oude man die constant tegen je aan ging praten mer oninteressante verhalen. later kwamen er 2 jonge zweedse gasten op de kamer. die waren tenminste normaal. maar die arme jongens kwamen vanaf Noosa (oostkust) naar alice springs gereden. halverwege ging hun auto stuk. ze hadden geluk dat er iemand langs kwam die ze naar alice meegenomen had. de auto zijn ze een dag later op gaan halen. tenminste dat was de bedoeling... de auto was hopeloos dus die hebben ze achtergelaten. vervolgens hebben ze maar een auto gehuurd. kom hun overigens echt o-ve-ral tegen en ook telkens met een andere auto. ;)

de volgende ochtend heb ik maar mijn kamer geswitched naar een 8 pers meidenkamer. dat was meteen al relaxed. want we zaten maar met zn 4en. 2 canadeze meiden die supergezellig waren en 1 oudere gekke vrouw. 1 van de canadeze meiden zat boordevol verhalen. ze werkte bij t hostel in ruil voor overnachting gratis. daardoor hoort en ziet ze veel. die vrouw in het koeienpak is bijvoorbeeld prostituee. je kan het je bijna niet voorstellen, maargoed. Ik zie het al voor me op de amsterdamse wallen, een hele dierentuin achter de ramen incl. teddyberen en indische rijsttafels. brrrr....

de volgende ochtend. wie komt daar het hostel binnengelopen? het was richard, de nederlander die ook mee was naar de sunset market in darwin. en ja hoor daar waren ze weer. de zweedse jongens van de autopech. dit keer waren ze de auto druk aan het stofzuigen. liep er maar even naartoe om te vragen hoe het ging en of dit hun nieuwe huurauto was. ja dat was het. waarom ze aan het stofzuigen waren? hun raam was meteen al ingetikt die nacht. arme stakkers. al 3 dagen non stop pech met de auto... later kwam ik ze tijdens het hiken bij kata tjuta ook nog tegen. zelfde auto. zonder raam.

op het terrein waren ook twee Joeys. een joey is een baby kangarootje. als een moeder aangereden word bijvoorbeeld dan moet je in de buidel kijken of er niet nog een levend babytje inzit: een joey. de mensen van het hostel zorgden voor deze twee kleine hummels die vrolijk achter hun baasje aan over het terrein sprongen. als ik terug ben in alice ga ik vragen of ik hem mag aaien. update: bij gebrek aan tijd heb ik alleen de hond geaaid. net zoiets.

er was een festival gaande in alice. met een 24 uurs dancefestival. mensen in gekke glimmende pakjes en kleurrijke rokjes volgden de stapjes van een man in een supermanpak. er was ook een ijssalon met vet lekker ijs en een marktje. de didgeridoo winkel was leuk om te zien. ze geven er ook wekelijks gratis digeridoo workshops. echt jammer dat het op andere dagen was dan dat ik er was. wil die techniek wel leren dat je non stop dat geluid kunt blijven maken en vervolgens niet stikt bij gebrek aan zuurstof. of een mondharmonica leren spelen ofzo. dat lijkt me ook wel grappig. en sjouwt in elk geval een stuk makkelijker mee dan een didgeridoo. als je iemand vraagt wat hij of zij gedaan heeft dan moet ik ook steeds denken aan dit instrument, maar dat vertel ik alleen maar in mn blog. (what did you do - what didgeridoo?) :)

nou what didgeridoo in alice springs? not so much, that's for sure. voornamelijk wachten tot ik reactie kreeg van iemand en met mensen praten en zwemmen in het veel te koude zwembad (met jurk aan, anders moest Ik mijn bikini ophalen, dat duurde te lang). er kwam zo weinig reactie dat ik besloot om een knoop door te hakken en met de franse meiden mee te gaan die ook nog niemand gevonden hadden voor hun tocht naar adelaid. (ja, na een dag of 1 of 2, wil je écht weer wat gaan doen). maar Jedi had wat moeilijkheden dus die waren ook in alice gestrand en wisten niet precies wanneer ze konden vertrekken. Ik had wel reactie van een duitse jongen, Jonas. hij werkte voor Avis, dus had goedkoop een auto kunnen huren en was opzoek naar iemand om de kosten voor brandstof en de auto te delen tijdens de red center tour. hij had ook al contact met een franse jongen, vincent. richard was ook nog steeds op zoek. dus ik besloot hem mee te nemen naar de meet and greet in rock bar met jonas en vincent die mekaar ook op dat moment zouden ontmoeten. het klikte meteen al heel goed tussen alle 4 dus de deal was snel rond. zijn nog een drankje gaan doen in Monte's waar mijn gezellige canadeze roomie van het hostel aan het werk was. en zo werd het nog een gezellige avond. eenmaal terug in het hostel moest ik moed verzamelen om al mijn spullen weeerrr in te pakken etc. het eeuwig terugkomende ritueel was niet echt tot mijn highlights van de reis behoord. vroeg in de ochtend wil je er niet in het donker mee klooien terwijl iedereen ligt te slapen dus dan maar nu. terwijl de ene canadeze kamergenoot nog aan het werk was, hield de andere canadeze kamergenoot mij gezelschap. super lief en gezellig. het werd vooral veel kletsen en weinig inpakken. en het werd vooral later en later dus minder slaap. op het laatst was ze toch echt mijn metale support om de tas ingepakt en wel te krijgen.

vroeg in de ochtend stonden vincent en jonas klaar om richard en mij op te pikken. zij verbleven in een ander hostel. tanken, boodschappen en on our ways to uluru! eenmaal back on track wisselden we af qua bestuurders en er was een kabel voor muziek, yeey. jonas is de jongste van het stel en een beetje type, het kleine schattig maar irritante broertje. super grappig en lekker gek met ook een passie voor fotografie. een gezellige noot aan boord die met zijn latin dans ook in was voor een lesje salsa. vincent is de oudste van het stel en lekker simpele ziel. wat rustiger, zegt niet te veel. maar als hij wat zegt is het ook meteen grappig en raak. af en toe bespeur ik er wel wat gekkigheid in. vast een verborgen talent. richard is de langste van het stel met zijn 2 meter en heeft een oneindige maag. die gozer blijft maar eten wat het ook is of wanneer t ook is. en ik ben gewoon ik. nu maar even 'one of the guys'. dat houdt dus ook in dat je ze moet bijbenen op de walkingtrails. uiteraard deden we altijd de meest uitgebreide de zwaarste trails die er waren. maar ja. die zijn ook het mooist en de klim zeker waard. het lukte prima om ze bij te benen maar ik heb echt een hekel aan trappen... voornamelijk heel veel trappen met veel te grote en ongelijke treden. anyways. heb mezelf meerdere malen overwonnen deze week. trappen zijn wel meteen een goede excersize voor mn achillespees. dan maar wat rustiger aan, maar boven op de top komen zal ik hoe dan ook. op het red center programma stonden 3 dingen:
- uluru
- kata tjuta
- kings canyon

ULURU (ja mariko, ook Fooluru) 10.4 km
veel indrukwekkender dan ik van tevoren dacht. dacht, het is gewoon een grote rots en thats it. je kan er omheen lopen. ok. leuk. maar echt, het was heel impressive! heel bijzonder. geen foto kan dat gevoel vastleggen als je de details van zo dichtbij ziet. had ook niet verwacht dat het zo groot zou zijn (alleen al 348m hoog voor zover wij kunnen zien).de totale zeespiegel groote van uluru is meer dan 800m. er waren mensen die ondanks de veiligheids waarschuwingen en de vraag om ivm de heiligheid niet te klimmen, maar het toch deden. het is super steil. dat kon je goed zien aan die mensen die zich aan een hek omhoog sleurden en ongemakkelijk probeerden om niet naar beneden te vallen. geloof wel dat het een bijzondere ervaring is om het te doen, maar toch zou het niet helemaal ok voelen om het te doen. dan maar aan de wandel. super veel kanten van de berg mag je niet fotograferen ivm respect voor die locaties etc. we hebben onderweg een thorny devil gespot! die wilde ik heel graag in het wild zien. hij is heel klein maar heel grappig om te zien en hij loopt een beetje als een robotje. bijna nep. de kleuren van rode, bruine en gele aarde. een staart en stekels over zijn hele lijf en kop. Ik zou er niet op gaan staan. maar we hebben hem van dichtbij mogen aanschouwen. hij was door best wat toeristen omringd door camera's. als een echte celebrity omringd door paparazzi die kleine thorny devil. uluru heeft nog best veel bochten etc in de rots. die niet 1 groot brok rots zoals het lijkt. voor ik naar Oz kwam had ik op facebook een plaatje gezien van de waterhole in uluru. dit plaatje had ik opgeslagen en heb het daar gevonden. conclusie: het was heel mooi, de plek was er echt. maar het facebook plaatje was toch wel echt wat opgepimpt hoor.

savonds hebben we de sunset bekeken. je ziet uluru dan in zijn geheel. de kleuren veranderen naarmate de zon verder onder gaat. de lucht erachter veranderd uiteraard ook. er worden zelfs $200,- diners georganiseerd onderaan de berg.

KATA TJUTA 7.4 km walkingtrail
kata tjuta doet zeker niet onder voor Uluru en is zelfs groter. het bestaat uit meerdere heuvels. het wandelpad eromheen is mooier en uitdagender dan Uluru. bij Uluru kijk je voornamelijk naar de rots. de weg is aardig vlak. bij kata tjuta kijk je voornamelijk naar de grond of je nergens je nek breekt over een steen of uitglijd over het zand op de stenen. op het moment dat je opkijkt verbaas je je over het natuurschoon dat kata tjuta laat zien. hoe lang of zwaar de track dan is, maakt niet meer uit. zonder twijfel een overtreffing van uluru.

KINGS CANYON 7 km walkingtrail
weer een totaal andere route. we wandelden vanaf de parkeerplaats het pad op en lazen dat er een steile klim aan zat te komen. op gegeven moment hield het pad op. Ik keek om mij heen en zag niets anders dan een berg met bomen and rotsen. nee, er was echt geen andere weg. tot Ik naar boven keek en mensen op de berg in de rotsen zag klimmen. oooo... het pad was er dus wel maar omhoog. nou klimmen dan maar. kings canyon bestaat uit allemaal rotsen die lijken op grote rode bijenkorven. en ze worden gescheiden door kloofjes of kloven. ertussen ligt een grote canyon met diep daarin Edens Garden. lekker over de bijenkorfjes lopen dus langs de afgrond. de jongens vonden deze wandeling het leukst. Ik deze samen met die van kata tjuta. beiden heel anders.

het was tijd om terug te gaan naar alice springs. jonas moest zijn vlucht naar perth hebben de volgende dag vanaf alice springs. vincent, richard en ik zouden kijken voor een car relocation naar adelaide. vincent moet in port augusta zijn en wij in adelaide. wat ik daar ga doen weet ik overigens nog niet, maar hoop de great ocean road mee te kunnen pakken deze week naar melbourne. om vanaf daar een vlucht naar cairns of sydney te pakken. later kom Ik een keer terug in melbourne. wil er graag de tijd voor nemen om die stad te leren kennen. ben meer benieuwd naar melbourne dan naar sydney.

bij car relocation breng je een auto voor een verhuurmaatschappij naar een bestemming omdat ze de auto daar nodig hebben en zo zelf niet op hoeven te halen. het was echt een goede deal, want we kregen alle brandstof vergoed en de huur was maar 1 dollar per dag. we hebben er maar wel verzekering bij afgesloten voor de zekerheid. achteraf kregen we nog een beloning ook. nou, voor deze deal, daar kan ik geen vliegticket voor kopen dus op naar adelaide. vertrokken uit alice springs richting adelaide. Nog 'maar' 1545 km te gaan met nog geen 2 volle dagen op de teller + een tussenstop in coober pedy. rijdens na zonsondergang willen en mogen we niet. dat worden veel kilometers deze dagen...

over wat we onderweg zagen kan ik kort zijn: helemaal niks. de dessert van australie is zo anders dan bijvoorbeeld de Death Valley in Amerika. daar zie je echt het beeld dat je hebt bij woestijn. de dessert hier is gewoon een oneindig lijkende vlakte maar wel heel groen met alle bomen en planten overal. tussendoor zie je het rode zand en that's it. de weg naar adelaide heb je geen navigatie voor nodig. vrij knap als je de weg kwijt raakt. 1 weg. 1545 km rechte weg. aan het einde van de straat is adelaide.

coober pedy was inderdaad zoals zo beschreven in de lonely planet: "swarms of flies, no trees, 50 degrees summer days, subzero winter nights, cavedwelling locals and rusty car wrecks in front yards. you might think you're arrived in wasteland. but it sure is interesting!" een locatie voor diverse films die end-of-the-world scenes opnemen. de stad staat bekend om de opaal mijnen. ze zoeken hier nog steeds naar de groene blauwe stenen om juwelen van te maken. doordat het hier soms wel boven de 50 graden is was het gewoon te warm. daarom hebben ze ooit een stad gebouwd onder de grond.

het werd donker dus we vonden een camping. maar deze camping had ondergrondse campingplaatsen en kamers. zo bizar. je loopt een mijn in. in die mijn heb je allemaal verschillende gangen waar je heen kunt lopen. best wel spooky. in het plafond heb je her en der een tunnel naar boven voor lucht en ventilatie. in die donkere gangen zijn open ruimtes waar mensen hun tent opgezet hebben. anderen liggen met alleen de slaapzakken naast elkaar gewoon in een open ruimte. ergens anders zie je ineens een normale deur. dat zijn de hotelkamers. iemand kwam er net uitlopen dus kon even snel binnen spieken. binnenin is ook alles uit steen gehakt. als je de mijn uitliep was het donker maar de sterrenhemel hier was zo onwijs helder. na 2 minuten kijken hadden we Uranus al gespot, de Milkyway en 2 vallende sterren. heb 2 wensen gedaan. :) onze campervan stond op het meest saaie deel van de camping geparkeerd. er waren 2 slaapplaatsen in de auto en vincent sliep in de tent. tot zover coober pedy.

de volgende dag begon ik met rijden. had eigenlijk nog nooit in een campervan gereden. en in australie ook alleen nog maar automaat gereden. als we het doen, dan maar meteen goed met handschakeling aan de linkerzijde. best makkelijk eigenlijk. dan ook maar meteen in het donker de stad in wanneer we in adelaide aangekomen zijn en vincent bij een shell station afgezet hebben. hopelijk heeft hij niet te lang hoeven wachten op een lift naar perth.

eerder tijdens het OZ avontuur hadden daan en ik een braincrash over het plotselinge verschil van dood en verderf naar hollywood canarvon. vandaag had ik een braincrash over het plotselinge verschil van rood zand naar groen en bergen. beetje teletubbieland. als je een maand lang alleen maar rood zand en gesteente ziet is het echt gek dat dit in een half uur tijd compleet verdwijnt en je een compleet nieuwe wereld in rijdt.

de volgende ochtend brachten we de auto terug net buiten het centrum en namen we de bus naar de stad met alle spullen bepakt en bezakt. het YHA hostel werd gevonden maar het was nog te vroeg om in te checken. heb mijn spullen gedropt en ben een gratis fietsje gaan halen in de straat hierachter. inclusief helmpje en een mandje voorop. ben gaan kijken in chinatown en op de central market waar van alles verkocht werd. heel veel eten, drinken, kleding en souvenirs. je kon ook van alles proeven. ook champignons die gebakken waren in vegetarische kruiden met een bacon smaak. jaja, het bestaat. dus ik kocht voor avondeten champignons met een bakje kruiden die ik later nog kan gebruiken. voor lunch kocht ik in china town verse springrolls to go die ik in mn fietsmandje neer kon zetten om onderweg op te eten. zo een lekker simpel geluksmomentje.

ik had een leuke roommate. we spraken uiteraard engels tot we erachter kwamen dat we beiden nederlands zijn. sorry, ik heb de ping pong tournament gemist Vera! hopelijk heb je gewonnen. :)

Op gumtree zag ik een advertentie van peter die travelmates zocht naar melbourne en sydney. Ik zocht nog een lift, dus had gereageerd. ook naar sandra die travelmates zocht maar geen auto had. had zelf ook een advertentie uitstaan dus werd ondertussen ook gebeld en gesmst door verschillende mensen die allemaal niet hun naam erbij zetten. handig om de verhalen uit elkaar te houden, not. Ik vertelde sandra dat ik in gesprek was met iemand en vroeg peter of hij toevallig ook 2 plaatsen vrij had (ook voor haar). peter had nog maar 1 plek vrij want de andere was al vergeven misschien. hij was nog in afwachting van antwoord. Ik besloot om peter reactie te sturen dat ik dan sowieso wel mee wilde als het klikte. met sandra had ik tenslotte nog geen auto. hoorde niks van peter nog. wel van sandra. die vroeg of ik toevallig in contact was met peter van gumtree na het horen dat er nog 1 plek vrij was. Ik dacht: ja doeii.. dan gaat ze hem toezeggen en zit ik zonder vervoer. (je kent mekaar tenslotte niet, dus lastig te peilen wie je voor je hebt). peter reageerde en ik besloot kennis met hem te maken in de ochtend en mee te gaan. stuurde sandra een bericht om af te zeggen en die antwoorde dat wij mekaar ook zouden ontmoeten want zij was de andere persoon met wie peter in gesprek was. peter (duitsland) wist niet dat sandra (zwitserland) en ik ook contact hadden met elkaar. dus super omslachtig zijn we alle drie bij mekaar terecht gekomen haha. we reizen in een Ford Falcon die nogal onder het zand zit van de buitenkant. iedereen die mee rijdt 'schrijft' iets in de stoffige zand. zo staat achterop de auto: don't worry, be happy. lekker typische boodschap om steeds kleiner te lezen als je nog buiten staat en ze doen alsof ze zonder je wegrijden...

Hahndorf was echt leuk. het is een duits dorpje inclusief grappige houten huisjes. en houten plantenbakken vol met bloemen. er waren vrolijk mensen en een band met outbollige en kitscherig outfits. er waren winkeltjes waar je kaarsen kon maken en waar houten klokken gemaakt werden. het was zo grappig om alles in het duits te zien. tijdens het lopen nog even een High five gedaan met een oude man die grijs was en krom liep. hij had een tshirt aan waar het volgende opstond: I'm not old. I'm just a recycled teenager. toen was er een bakker met zoveel lekkere dingen. o men... we hebben 1 croissantje gekocht die ik met Sandra gedeeld heb. toen kwamen we bij een winkeltje dat was zo leuk! ze hadden er allemaal duitse, zwitserse en nederlandse spullen die je kon kopen. pakjes van knorr. hagelslag, bolletje beschuit, maggi, hopjes, oldtimer dropjes... Ik heb alles geknuffeld maar ben alleen met een pakje stroopwafels naar buiten gegaan. Sandra en Peter kozen voor een soft drink Almdudlre. een soort rivella. ook een beetje vreemd maar wel lekker.

in de foto map van south australia heb ik een foto toegvoegd van een anzichtkaart. daarop zie je de kaart van europa over australie heen. grappig om te zien. dus als je het in europeesche afstanden zou bekijken ben Ik nu van portugal door de zee naar engeland gereisd. door naar schotland. terug naar engeland en via belgie en nederland door naar denemarken, duitsland, zwitserland en italie. volgens die kaart ben ik nu opweg naar griekenland waar ik vlieg naar polen om zuidelijk te reizen naar roemenie en bulgarije. russia here I sort of come!

we hebben besloten om een band te beginnen. de meeste bands hebben een nummer en geen naam nog. wij hebben een naam maar geen nummer. wij zijn de frozen k-marts. immers komt onze hele inboedel van de kmart store en we komen bevroren uit de koude nachten hier. Ik ben van de didgeridoo en de mondharmonica. peter doet gitaar en sandra zingt. geen van alles kunnen we ook maar 1 van deze dingen. maar hee, het idee is er.

Sandra keek nogal uit naar het kamperen wat ze hier nog niet gedaan had. Ik kan je vertellen. hier is het heel anders kamperen dan in het noorden. hier is het KOUD!! brrrr... nou genoeg geblogged. nu even kijken waar we zijn.

Ciao! liefs.