oeps.. te laat, maar niet vergeten!

hoi allemaal. alles goed met jullie?

hier weer een babbeltekst. het is weer even geleden. sommige reizigers zeggen dat je de 1e maanden je blog bijhoudt en daarna niet meer. ze hebben inderdaad gelijk... maaarr Ik wil het eigenlijk wel echt afschrijven om het later eens terug te lezen, dus ik moet halverwege dit verhaal terug gaan denken vanaf de great ocean road (terwijl ik dit typ zijn we al ergens bij mission beach, zodra dit gepubliceerd wordt waarschijnlijk nog veel verder). update 2: inderdaad. dit is al mijn laatste dag in australie inmiddels ;) dus dit is een vertraagd verhaal :)

goed. ik was dus met sandra en peter op stap vanaf adelaide naar melbourne. sandra komt uit zwitserland dus die spreekt zowel duits, frans als italiaans vloeiend. verder een pittige tante die zelf haar dingen wel regelt en heel gezellig is. peter ziet eruit als een heavy metal figuur in een surf outfit die het liefst overal op blote voeten loopt. ook in de winkel. ook op een gravel road. geef hem een lachende teddybeer en het plaatje is compleet. we waren aan het lopen in een natuurpark en hadden het over de thorny devil (zie Uluru blog). Ik vertelde dat ik zo blij was dat ik er een gespot had. hij ook. hij vertelde het hele verhaal en ik dacht: nou bij mij precies hetzelfde! hoe groot is de kans dat je dit beestje tegenkomt in het wild en het verhaal precies overeenkomt? nou goed. hij bleek het ook in uluru gezien te hebben op dezelfde dag als ik op dezelfde plek als ik. met dezelfde mensen. we hadden mekaar blijkbaar daar al eens gezien toen iedereen als paparazzi om dat beestje heen stond. hij zei nog: Ik dacht al dat Ik je eens eerder gezien had maar wist niet meer waar. toevallig toch?

we bezochten grumphians NP die ooit een flinke bosbrand gekend heeft wat er ook wel apart uitziet. de waterval was mooi en we deden onderweg het spel: raad de afkomst van de aziaat. ze zijn er zo-veel maar zijn zo-moeilijk uit elkaar te houden... heb het eens aan de aziaat gevraagd in melbourne. maar die bleef maar giechelen en vond het heel grappig dat ik dat verschil niet kon zien en dat het eigenlijk heel makkelijk was. maar hoe dat wist ze niet zo goed uit te leggen in het engels... dus ik blijf het spel maar spelen.

en daar was het dan. dé great ocean road. een prachtige route langs de kust met heel veel stops en viewpoints over cliffen en uiteraard de twelfe apostels die eigenlijk niet met zn 12en zijn. er was een prachtige sunset. een mooie route. maar route 1 in california doet zeker niet onder. dus op naar melbourne via turqoise bay waar sandra haar surflessen boekten. over een paar maanden volgen de foto's.

eenmaal aangekomen in melbourne had Peter mij en sandra afgezet op de rand van de stad. Om derest van de stad in te mogen met de auto had je een kaart nodig en die had hij niet. dus we Namen afscheid van Peter die op zoek ging naar nieuwe reisgenoten. we stonden buiten en uiteraard begon het te regenen. dus voor het eerst de regenhoes gebruikt voor over de backpack. sandra moest naar een metro station die vlakbij het hostel was waar ik heen zou gaan. zij zou gaan couchsurfen maar moest nog een paar uur wachten tot die host vrij was. ze besloot gezellig met mij mee te gaan naar het hostel om daar te wachten dus we konden bepakt en bezakt samen op zoek in deze grote onbekende stad. het was druk met Veel auto's. er waren mooie hoge gebouwen en veel mensen en reclame. we waren zo blij dat we eindelijk in melbourne waren! er reden bussen, trams en er liep een skyrail door de stad. uiteraard liepen we nog 3x verkeerd en kwam ik weer eens tot de conclusie dat ik echt teveel spullen heb. sandra liep Nog op haar flip flops. niet echt handig. Als het wegdek nat is van de regen, dan kun je soms echt gemeen uitglijden op die slippers. ze viel bijna. De 2x keer ging ze echt hard en vol onderuit met backpacks en al. dus de ehbo kit ook voor het eerst gebruikt, het viel gelukkig mee. toen ging ook sandra op schoenen verder en kwamen we veilig aan bij het hostel.

Ik had een kamer geregeld, maar het was druk in het hostel dus ik moest de volgende dag wisselen van kamer. prima. sandra haar host kwam haar ophalen dus wij namen hier afscheid. doeiiiii. :)

zo. en nu? je bent in melbourne, maar waar begin je? Ik ging naar de keuken en ontmoette daar een meisje die er ook net was. ze was nog maar net in australie en maakte zich nog druk om van alles dus was dingen aan het regelen, zoals welke provider voor een mobiel. Ik kon haar met veel dingen opweg helpen (don't ever go with Vodafone in aussie! dat werkt alleen in de grote steden en verder nergens). we besloten samen te gaan eten. het was immers al avond. zij had nog wat ham en pastasaus over en ik nog wat groenten en pasta, dus dat was al snel een lekker en gezellig maaltje.

Ik zag op het prikbord een advertentie voor een gratis (alleen fooi) rondleiding door de stad de volgende ochtend. je moest dan om 10.30 bij een bepaalde locatie staan. leek mij een goed plan, want dan kreeg ik tenminste misschien een beetje een idee waar ik was. Je hoefde je nergens op te geven maar kon gewoon aansluiten. dus ik zou de gratis tram pakken ruim optijd. maar die kwam ruim te laat. dus toen besloot ik te gaan lopen naar de verzamelplek. maar dat bleek nogal een takke eind, dus dat werd een race tegen te klok. toen het eenmaal 10.30 was had ik nog 2 lange straten te gaan met heel wat stoplichten. Ik kon het eigenlijk al opgeven... keek nog om mij heen of ik ergens een groep zag lopen met een groen jasje voorop. wist toevallig dat de tourguide een felgroene jas draagt. maar zag niks. besloot te gaan rennen. 10.40 kwam ik aan op de verzamelplek en ik zag net in mijn ooghoek een groen jasje een steegje in gaan. rende er achteraan en tadaaaa... groep gevonden en alleen het praatje over fooi vangen gemist. perfect getimed dus ;)

het was een groepje van zo'n 15 mensen ofzo. 1 meisje was heel druk en vroeg of ik met haar mee ging reizen naar Thailand. leek mij niet het beste idee. de tourguide was heel vriendelijk maar hij had een gekke tik. elke keer als hij iets vertelde en hij was klaar, dan knikte hij met zijn hoofd en keek hij je zo doordringend aan met een mega blij hoofd alsof hij wilde zeggen, 'jaaaa echt waar en nu moet jij iets zeggen'. maar we hoefde niks te zeggen dus dat was heel gek en ik kreeg er een beetje de slappe lach van in mijzelf. een ander meisje had daar dezelfde gedachten over, dat kon je zien aan haar hoofd. dus wij keken mekaar af en toe ook zo aan en moesten dan samen lachen. affijn, zo'n ding waar je bijgeweest moest zijn... zij (Caroline) werd uiteindelijk mijn Duitse melbourne maatje voor de komende dagen. Tijdens de tour kreeg je allerlei weetjes te horen over de rijke geschiedenis van melbourne. gevangenen die zowel goed als kwaad waren. explosies van gebouwen, aboriginals, batman, de rivaliteit tussen sydney en melbourne, de hotspots van de stad qua shopping en nachtleven en een perfect plekje om de skyline van melbourne te bewonderen.

Caroline en ik besloten samen om na de tour af te spreken en te lunchen in chinatown. daar ontstonden al snel de plannen om samen komend weekend te kijken naar de grand finales van de australian football finale die zou gaan tussen sydney en melbourne. het grootste event waar de stad elk jaar naar uitkijkt. dat zou dus wat beloven. de stad was vol met allerlei festiviteiten op het plein en dat duurde een paar dagen. de finales zouden op het grote scherm vertoond worden. grappig idee. want als je je omdraaide, zag je in de verte het werkelijke stadion liggen waar de wedstrijd zich af zou spelen. uiteraard was alles al uitverkocht. mensen zeiden dat er tickets verkocht werden voor honderden dollars per stuk.

In de avond ontmoette ik een meisje uit Tokyo. Haar engels was niet heel goed, maar toch was ze wel heel grappig, dus met handen en voeten kwamen we een heel eind. we besloten melbourne by night te verkennen. de zoektocht naar een bar die je bij daglicht zag verliep iets anders. De street art in de smalle en doodlopende steegjes met bloedende monsters zag er bij nacht wel wat luguber uit. Als je de ogen van een Aziaat groot ziet worden, weet je dat het tijd is om een veiligere buurt op te zoeken. zo gezegd zo gedaan. zo maakte ik kennis met een of andere aziatische royal pearl tea. de thee was heel lekker. smaakte als thee met melk en suiker. maar in de thee zaten ook van die gel balletjes. en daar snap ik echt he-le-maal niks van. het smaakt naar niks en heeft een bizar vreemde textuur. het meisje uit tokyo zat mij alleen maar uit te lachen om het gezicht dat ik blijkbaar trok als er weer zo'n glibberding door het rietje schoot. de skyline by night was wel echt super mooi. ze vertelde mij over tokyo dat de skyline daar heel groot was en dat ze het graag eens laat zien als stefan en ik langskomen.

De dag erop zou Caroline op excursie gaan naar de great ocean road. deze had ik al gedaan, dus ik besloot in de stad te blijven en een Dreamworks exhibitie te bezoeken. die had ik in amsterdam gemist. heel cool om te zien hoe animatie films, zoals Shrek, Kungfu Panda en Madagascar bedacht en gemaakt worden. brainstormen, verhaallijnen, moodboards, tekeningen, ontwerpen, animatie, muziek... alles kwam voorbij. Zo, als ik goed kon tekenen had ik het wel geweten... er is toch niks leukers dan een wereld te maken waarin werkelijk alles eruit ziet, klinkt en mogelijk is wat je maar bedenkt?!

Ik had een goede timing om in de stad te zijn, want de straten werden afgezet met dranghekken en overal was politie. besloot om op een plek te gaan staan bij een van de hekken. blijkbaar liep de hele stad uit want 50 min later zou de football parade beginnen. Ik had eerste rang. cool. er stond een vrouw met haar dochter naast mij. die waren overduidelijk voor de swans en praatte honderd uit over haar ex man die bij de swans speelt. tijdens de optocht was er muziek en autos vol met alle (hele knappe!) spelers en hun kroost. De ex man zat er niet tussen, dus volgens mij kletste ze maar wat...

Dagen voor de wedstrijd kleurde de stad bruin/geel voor de Melbourne Hawks en rood/wit voor de Sydney Swans. alle mensen liepen dagen rond met sjaals, tshirts, broeken, petjes en vlaggen. Ik kon natuurlijk niet achterblijven en besloot the hawks aan te moedigen met een veel te warme sjaal.

In het hostel moest ik al een paar keer wisselen van kamer dus alles was een beetje rommelig daar. uiteraard had ik uitgerekend die dag een foutje gemaakt met het boeken van een hostel. 1 nacht te weinig en het hele hostel volgeboekt. uitgerekend de dag van de wedstrijd. nee wacht. werkelijk álle hostels in melbourne waren volledig bezet door de wedstrijd. dusss... hoe ging ik dat nu weer oplossen. moest toch ergens slapen. vond uiteindelijk een bar/hotel die ook hostelachtige kamers verhuurde voor een redelijke prijs. besloot ervoor te gaan. het was dit of niks. het waren 12 trappen omhoog sjouwen met al mijn spullen. zonder spullen was het al een crime om boven te komen. kwam op een 10 persoonskamer terecht waarvan ik het enige meisje was. lees: een stinkhol waar je je afvraagt of het uberhaupt ooit daglicht gezien heeft. iedereen lag er te slapen dus licht aandoen is ook meteen zo'n binnenkomer he... ergens achterin bovenin vond ik mijn bed. spullen gedropt en gauw naar buiten gegaan. uren later einde van de dag kwam ik binnen weer en heeee iedereen was ontwaakt uit hun slaap. niemand was er. dus ramen open en even mijn spullen op orde. later wat kamergenoten ontmoet en ze waren gelukkig heel relaxed.

Het was 15.00 uur. tijd omde stad in te gaan richting het plein. Iedereen zag op de grond voor het grote scherm. heel gezellig. we werden Nog getrakteerd op een concert van ed sheeran en tom jones. een vriendin van caroline kwam ons vergezellen vanuit israël. een kleine dame met een bos krullen en een schattig stemmetje die niet stopt met praten en lachen. (s)melbourne maakte sydney volledig in dus had gelukkig de goede sjawl aangeschaft. we gingen die avond op stap. De taalbarriere met de israelische was wel grappig. zeg: you look a bit like alanis morisette. krijg als antwoord: yes I'm also a bit sad. :) anyways, Hey was een topavond. met nog 3 andere Duitsers vonden we uiteindelijk in de monsterlijke steeg aan het eind van de doodlopende steeg een deur naar de bar ergens verborgen onder alle street art. binnenin was het niet eng maar een toffe plek.

St. kilda stond de volgende dag op de planning met caroline en Nog een vriendin die mij vertelde over de boottrip van malcom op de whitsundays. ze stuurde mij nog wat goede tips voor de oostkust. Verder was er een strand en Boulevard met een cool marktje. er werden alleen dingen verkocht die de verkopers zelf gemaakt hadden. en dan heb ik het niet over vrijmarkt spullen maar echt mooie en originele dingen. Helaas een beetje te grote spullen voor in mijn backpack. we kwamen de Duitsers van de avond ervoor nog tegen een hebben schattige pinguins in het wild gezien van heel dichtbij :) helaas werd het tijd om mn maatje caroline gedag te zeggen. gelukkig is keulen niet zover weg.

ook werd het tijd om melbourne gedag te zeggen en te vertrekken naar cairns waar ik stefan weer zal zien. voelt als een 1e date haha. maar ja. stefan was nog even bezig met een reis om de wereld... Altijd wachten op dezelfde... ;p dus na dagen Esplanade en onzekerheid in cairns begon ik ook wel verveeld te raken. wilde niks doen als excursie omdat dit op de planning stond met stefan taavi en lelde. en toen was daar Seb de Engelse dude die ook wat tijd moest doden in cairns. dus besloten we palm cove en de botanic gardens de verkennen. als je bezig bent gaat de tijd een stuk sneller en gezelliger. en toen daar het verlossende woord: steefie on his way to oz!! daarover volgende keer meer.

een tijdje terug heb ik het punt bereikt waarop ik soms niet meer weet of het nu 49 of 94 is en soms de woorden in het nederlands moet zoeken.

er is zoveel moois op de wereld waar je dagelijks mee geconfronteerd wordt hier. open je 1x nu.nl en dan zie je zo een onnozele discussie over zwarte pieten en kaas en stroopwafelpieten (wat??!!). echt serieus... kansloze omgekeerde wereld hoor. wordt er echt alanis morisad van als ik denk dat een Nederlands feest als sinterklaas helemaal omgebouwd wordt en het amerikaanse halloween op tafel komt. blijf alsjeblieft gewoon sinterklaas vieren op 5 december mét respect voor roet zwarte pieten. Ik sluit nu.nl maar even af en ga terug naar nu.au

onderweg van airlie beach naar rockhampton lachen we ons rot om de verkeersborden hier. om de zoveel tijd zie je verschillende borden die dan ineens een kort melodramatisch verhaaltje worden die je in nederland niet snel ziet. hier wat borden op een rijtje:

bord 1: are we there yet?
bord 2: are we there yet mum?
bord 3: are we there yet pap?
bord 4: it's still a long way to go kids.
bord 5: 2 more hours to go kids.

bord 1: triviant may help you to stay alert.
bord 2: question - what's the highest mountain in queensland?
bord 3: answer - it's the .... mountain.
bord 4: keep on playing triviant. it might save your life.

bord 1: rest or R.I.P.
bord 2: take a break, stay alive.

volgende blog is er een blog special met gast schrijver stefan!

een voorproefje van zuid naar oostkust:
jungle joy, zeebenen, barbie world, belle & the beast, citylife and more...

stay tuned people!!

liefs, ahil